1st World Paramotor Endurance Championships
Zawody w formule Endurance zostały wymyślone przez Estońskiego pilota Kolara Paapa, który przez wiele lat promował rywalizację zbliżoną do klasycznej, jednak z naciskiem na loty długodystansowe. Od kilku lat Anglicy organizowali Mistrzostwa Anglii i ostatecznie zdecydowali się na organizację Mistrzostw Świata.
Lotnisko Manston (nieczynny międzynarodowy port lotniczy) został odwiedzony przez blisko 80 pilotów w dwóch klasach: 53 w PF-1 (start na nogach) i 31 w PL-1 (start na wózku). Udział wzięli piloci z 17 krajów takich jak z Katar, Australia, Stany Zjednoczone i Japonia.
Formuła Endurance, która wymaga osobnego omówienia, choć podobna do zawodów „klasycznych” polega obecnie na tym, że na początku organizator podaje listę zadań (w tym wypadku 6 nawigacji – wszystkie zawierające odcinki po krzywych oraz listę punktów, które można zaliczyć. Czym dalej oddalone punkty od lotniska – tym wyżej punktowane jest ich przelecenie. Pilot posiadając ograniczony czas lotu każdego dnia samodzielnie wybiera zadania do wykonania.
Oprócz tego w trakcie zawodów przeprowadzane są konkurencje ekonomiczne i sprawnościowe. W tym wypadku – czysta ekonomia (celem jest latanie jak najdłużej mając do dyspozycji 2kg paliwa) i lądowanie na celność, tzw. bowling landing, czyli strącanie pachołków.
Niestety angielska pogoda nie sprzyjała wykonywaniu lotów i w ciągu tygodniowych zawodów udało się wykorzystać tylko kilka „okien pogodowych”.
Pierwszego dnia, czyli w niedzielę, mieliśmy możliwość latania przez łącznie 5 godzin, przy czym start nie mógł się odbyć wcześniej niż o 7 rano, a ostatnie lądowanie po 16. Dozwolone było wykonanie dowolnej liczby lotów i wielu pilotów było w powietrzu nawet trzykrotnie. W tym czasie wielu pilotów przeleciało nawet 4 nawigacje lub zdecydowało się na lot najbardziej oddalonych od lotniska tras. Maksymalne wykorzystanie czasu lotnego pierwszego dnia okazało się kluczowe do późniejszego wygrania mistrzostw ze względu na niesprzyjającą pogodę.
Następnego dnia udało się jedynie rozegrać lądowanie na celność dla wózków, a jeszcze kolejnego dla pilotów startujących na nogach. We wtorek wieczorem planowano ekonomię, jednak ostatecznie odwołano loty ze względu na silny wiatr.
Okno do lotów nawigacyjnych zostało otwarte jeszcze tylko raz – od 5 do 10 rano w środę – dając każdemu pilotowi możliwość lotu przez 2,5 godziny.
W czwartek nie lataliśmy, a w piątek rozgrywana była czysta ekonomia, czyli każdy pilot tankował dokładnie ka 2kg paliwa i celem było jak najdłuższe latanie. Tego dnia termika była poszarpana i nie pozwalała na wielogodzinne loty, alem mimo to, kilku pilotów latało powyżej dwóch godzin, a do tego należy jeszcze doliczyć czas niezbędny do wylotu z lotniska i na jego powrót.
Warunki, w których rozgrywana była konkurencja, były dość trudne, szczególnie przy starcie, co spowodowało, że starty wózków zostały wstrzymane po kilkunastu minutach. Co ciekawe organizator zdecydował się uznać konkurencję za ważną, mimo, że tylko kilku pilotów miało możliwość startu.
A jak wyglądały wyniki Polaków? Kto wygrał zawody?
Najlepiej z naszej drużyny spisał się, co nie było żadną niespodzianką, Paweł Kozarzewski zajmując ostatecznie 6-tą lokatę wśród pilotów startujących na nogacht. W klasie PL-1 Adam Pupek zajął 10-te miejsce.
Polska drużyna wózków, czyli PL-1 zdobyła brązowy medal, co było jedynym miejscem na podium.
Zawody zdominowali Francuzi zajmując wszystkie 4 pierwsze miejsca, czyli indywidualnie i drużynowo w klasach PF-1 i PL-1. Mimo startu 4 pilotek klasa PF1f, czyli kobiet nie została rozegrana i pilotki były klasyfikowane razem z mężczyznami.
Klasa PF-1
- Romain Mauban FRA
- Pasquale Biondo ITA
- Stephane Fontana FRA
6. Paweł Kozarzewski POL
21. Jacek Semkło POL
33. Mateusz Gawenda POL
41. Jarosław Budziszewski POL
46. Mariusz Stępień
Klasa PL-1
- Glenn Michelland FRA
- Frederic Mallard FRA
- Hayan Al.-Hebabi QAT
10. Adam Pupek POL
15. Krzysztof Romicki POL
19. Wojciech Strzyżakowski POL
20. Wojciech Panas POL
Klasyfikacja drużynowa PF-1
- Francja
- Anglia
- Niemcy
6. Polska
Klasyfikacja drużynowa PL-1
- Francja
- Katar
- Polska
tekst: Krzysztof Romicki